Genealogie families Derksen en Gribnau

Fragment uit 'Kroniek van de familie Baltussen 1673-1975' door Albert Baltussen (Priester-Jezuiet).

Cor, de oudste van ons gezin heeft een grote invloed uitgeoefend op de opvoeding van haar zusters en broers. Heel haar levensloop is mede bepaald geweest door de gevolgen van een val, die zij als kind op de speelplaats van de lagereschoolmaakte. Zij liep daarbij een voetwond op, die maar niet wilde genezen. Pas na maanden ziekenhuisverpleging kon zij weer lopen, maar geheel normaal werd haar voet niet meer. Na de lagere school ging zij enige jaren naar het pensionaatMariakroonvan de Zusters J.M.J. te Culemborg, waar ook haar moeder en tantes als kind geweest waren. Toen zij van die school thuis kwam leerde zij snel de voornaamste huishoudelijke bezigheden zodat zij spoedig een handje helpen kon bij deverzorging vanhet grote gezin.

Tengevolge van haar handicap zocht zij geen contact met jongelui, maar gaf zich met onstuitbare ijver aan haar huishoudelijke taken en ... aan haar hobby' s: pentekenen, schilderen en borduren. "Gouden handen" had zij zouden zetegenwoordigzeggen. Ook de pastoor van Elst merkte haar kundigheden op en vroeg haar de kerkgewaden te onderhouden en aan te vullen. Ook de zorg voor de bloemschikking in de kerk liet hij graag aan haar over: Voor dit alles putte zij kracht uitdeEucharistie. Als zij niet door ziekte verhinderd was ging zij elke dag naar de H. Mis en te communie, dat sprak voor haar, toen als vanzelf. Soms was zij uren bezig in de kerk, werkend en biddend in volmaakte harmonie. Voor ons jongsten, Jokeenik, was haar ijver en plichtsbesef wel eens minder welkom, b.v. wanneer zij ons op een mooie zomeravond om klokslag acht uur uit ons spel kwam halen omdat wij op dat uur naar bed moesten. Wij durfden niet tegen te stribbelen, want zijwasmoeders rechterhand en, eenmaal binnen, mochten we van moeder wel eens wat langer opblijven.

Toen wij zelf "op kostschool" waren zorgde zij perfect voor kleding en linnengoed en bij elke zending van "de Tasmand" verrastte zij ons met versnaperingen. In 1931, na de dood van moeder, die zij in haar laatste ziekte met de grootste liefdehadverpleegd, ging zij wonen in Gendt in haar grote zitkamer. Al spoedig was zij ook daar volop bezig en "tante Cor" bleef het middelpunt van de familie en hielp allen die een beroep deden op haar hulp- en handvaardigheid. Ontelbaar zijndekledingstukjes die haar vaardige handen voor haar nichtjes en neefjes naaiden en versierden. Stuk voor stuk waren het juweeltjes van naaldwerk en goede smaak.

In september 1944, toen ook Gendt te lijden kreeg van het oorlogsgeweld werd voor haar plaats gevonden bij de Zusters in Reek (NB) vlak bij Overlangel, waarheen haar broer Frans met zijn gezin geëvacueerd waren.

Toen in juli 1947 het herstelde Vredenburg in EIst weer kon worden betrokken, kon voor haar een grote kamer gevonden worden in het Sint Jozefhuis in Boven-Leeuwen, niet ver van haar broer Jan die in Beneden-Leeuwen notaris was. Ook daarontdektende huisgenoten al gauw welk een kostbare parel zij in hun midden hadden gekregen.

In 1951 vertoonden zich verschijnselen van aderverkalking, die uitliep op een hersenbloeding. Langzamerhand beperkte zich haar spreken tot een korte groet of wens. Bezoekers vonden haar altijd biddend of handwerkend en waren getroffen doorhaarheldhaftige lijdensaanvaarding.