Genealogie families Derksen en Gribnau

Fragment uit 'Kroniek van de familie Baltussen 1673-1975' door Albert Baltussen (Priester-Jezuiet).

Mijn zusje Joke is maar 46 jaar geworden. Als jongste van ons gezin groeide zij op tussen 3 zusjes en 4 broers als ons aller lieveling. Zacht van karakter, behulpzaam voor iedereen, vroom zonder kwezelarij. Na de lagere school te Elst doorlopen te hebben ging zij, zoals twee van haar oudere zusjes vóór haar, als intern naar het pensionaat Saint Louis van de Zusters J.M.J. in de Burchtstraat te Nijmegen. Daar volgde zij de Mulo, maar in het 2ejaarmoest zij haar studie onderbreken doordat een bij het spel opgelopen wond aan haar been maar niet wilde genezen. Er was zelfs een huidtransplan¬tatie nodig in het St. Elisabeth-Ziekenhuis te Arnhem. Daar genas zij en toen zij met glanshaarMulo-B diploma had gehaald kwam de vraag: wat nu? Twee van haar vriendinnen traden in bij de Zusters J .M.J., maar hoewe1 zij heeft overwogen haar voorbeeld te volgen, durfde zij nog geen beslissing te nemen. Op aanraden vanhaarleermeesteressen besloot zij verder te gaan studeren. Zij wilde de acte Middelbaar Frans halen. Tijdens deze studie kwam het verlangen om religieuze te worden weer sterk in haar op. De kwestie was: welke religieuze congregatie zou voor haarhetmeest geschikt zijn? Zij bad veel en zocht ijverig naar de Wil Gods in dit punt. Eind 1926 kwam zij in contact met de Congregatie van de Zusters van de Goede Herder, die een huis hadden in Velp bij Arnhem, Huize Larenstein. Na eeninformatiefbezoek aan dat huis en na contact met de novicen-meesteres te Leiderdorp voelde zij een sterke aandrang om in die Congregatie haar leven aan God te wijden. Zij bood zich aan, werd aangenomen en na een reis naar Rome met haar zus diedaar in hethuwelijk zou treden met de Heer P. Kasteel, ging zij in augustus 1927 naar het noviciaat te Leiderdorp. Zij kreeg als kloosternaam: Maria van de Zalige Pius X. Haar medenovicen herinnerden zich dat zij opviel door haar ijver in het onderhouden van de lang niet gemakkelijke regels van het noviciaat: "Zij was ons allen tot voorbeeld" durfde een van hen zeggen.

Na het afleggen van haar religieuze professie werd zij naar Huize Larenstein gezonden om verder gevormd te worden in de begeleiding van moeilijk opvoedbare kinderen die daar waren opgenomen. Zij deed haar werk zo intens dat haar overstenhaarmeer moesten matigen dan aansporen. In september 1944 moest ook haar kloostergemeenschap evacueren en na terugkomst in 1945 bleek dat de inspanningen van de evacuatie voor haar te veel waren geweest. Spoedig moest zij worden opgenomen inhetSint-Elisabeth Ziekenhuis. Daar bleek dat haar ziekte ongeneeslijk was. In alle vrede ontving zij het Sacrament der zieken en op 9 augustus 1951 kwam het einde van haar leven op aarde. De woorden van Guido Gezelle door de rector ophaarbidplaatje aangehaald zijn als voor haar geschreven:

"Zij heeft de waarheid Gods, zijn goedheid ondervonden, die mocht de laatste stap van hare levensbaan gelijk de eerste schuldeloos gaan en vrij van alle zonden.

Maria ging haar vóór en zij kwam nagetreden, getrouw van kindsbeen af en, kinderlijk gezind, heeft zij haar plicht bemind en hare last geleden."