Genealogie families Derksen en Gribnau

Schout van Wassenaar en Zuidwijk, Heilige Geestmeester te Wassenaar Aernt Willemsz. van Tetroe was er net als zijn vader schout. Maar hij was ook heilige geestmeester (priester) van Wassenaar en Heemraad in Voorschoten. Hij overleed omstreeks 1471. Zijn opa, Arent (let op: re) geboren circa 1350, was ook een belangrijk man. Als schout zwaaide hij de scepter in Petten en Scoorl in Noord-Holland. Op 25-jarige leeftijd gebruikt hij het zegel met het wapen van Van Tetrode, blijkt uitstukkenvan de abdy van Egmond. Een jaar later was hij bij Hendrik van Tetrode die een kapel in Limmen liet bouwen. Aernt zou de jongere zoon van Hendrik kunnen zijn, gezien zijn zegel: drie meerbladeren plus een barensteel. De oudste zoon van Aernt was Willem (overleden in 1487). Deze rijke bierbrouwer liet een van de oudste hofjes van Leiden na: het St Stevenhof of Convent van Tetrode. Hij schonk hiervoor onder meer het bezit in de Stevenhofspolder, ten westenvande binnenstad van Leiden. Willem stichtte voor het zieleheil van de bewoners en zijn ouders een vicarie op het altaar van de Hielige Steven in de Onze Lieve Vrouwekerk. De schenking bestaat uit vijf morgen (ruim vier hectare) grond bij Hogewoertspoort bij de Barvoetbroeders. De priester van de vicarie zal bij voorkeur komen, zo had hij bepaald, uit zijn vaders uit Wassenaar of Leiden. Zijn tweede zoon, Danel, was net als Willem een rijke brouwer in Leiden. Hij was kerkmeester van de St Pancraeskerk en had elf kinderen. Jan, het derde kind, was actief in de lakenhandel. Hij was ook brouwer, schepen (1475 en 1476), veertigraad in Leiden in 1477 en gasthuismeester van de Onze Lieve Vrouwekerk in 1507. In de zogeheten Jonker Frans oorlog vocht hij als kapiteinaande zijde van Frans (van Brederode). Hij was dus een hoek. Uit zijn testament blijkt dat hij een harnas had. Zijn jongere broer was Willem (van Wassenaar) van Tetrode. Hij leefde van het bezit in Wassenaar en zijn zoon is de eerste vicaris op de vicarie van de heilige Steven in de Onze Lieve Vrouwekerk.

Kapittelkerk St.Pancratius. Op 29 oktober 1366 verheft de bisschop van Utrecht, Jan van Virneburg, de kerk tot kapittelkerk. De kanunniken die deel uitmaken van het collegiale kapittel van Sint Pancras, zijn overwegend afkomstig uitvoornamefamilies en veelal van adel. De nieuwe status geeft de aanzet tot plannen voor een grootse kruiskerk, die de Pieterskerk in alle opzichten zal moeten overtreffen. In 1377 start de bouw van een grootse kerk, te beginnen met hetpriesterkoor(1391) en de kooromgang (1415). De eerste fase van het zuidertransept neemt een aanvang met de bouw van de Heilige Kruiskapel (1436). De vermelding van de Onze Lieve Vrouwekapel in een overeenkomst tussen het kapittel en hetkerkmeesterscollegeuit 1448 is de eerste aanwijzing voor de aanleg van het noordertransept. Tussen 1420 en 1436 komen de toegangsportalen tot stand. De zijbeuken worden in de periode 1432 en 1456 verbreed. Het kapittel lijdt regelmatig aangeldgebrek, onder meerals gevolg van tegenvallende inkomsten uit de afzonderlijke prebenden. Geldontwaarding, de afhankelijkheid van de stad Leiden van de wolhandel en de hoge belastingen die oorlogvoerende graven van Holland heffen, eiseneveneens hun tol. Ondanksde voortdurende vertraging gaat het ambitieuze project door. Omstreeks 1500 krijgt het brede transept zijn huidige vorm. Het is met een lengte van 65,70 meter het langste gotische transept in Nederland.

Kathedraal. Op voorspraak van Karel de Stoute verleent paus Paulus II op 24 februari 1470 het kapittel van Sint Pancreaticus ‘exemptie’. Daardoor valt het kapittel niet langer onder de rechtsmacht van het bisdom Utrecht, maar onder directgezagvan de paus. Het lot lijkt het kapittel gunstig gezind: omstreeks 1525 hebben de autoriteiten in de Nederlanden plannen om de Sint Pancraskerk tot kathedraal te laten verheffen. Leiden zou bisschopsstad worden en het collegiale kapittel zoutotkathedraalkapittel worden verheven. Zover komt het echter niet. Onrustige tijden zijn in aantocht: binnen het kapittel ontstaan spanningen en de invloed van de Reformatie neemt toe. Aan de bouw van de Sint Pancraskerk komt in 1535 voorgoedeeneinde. Bij de bisschoppelijke herindeling van 1559 gaat de beoogde bisschopszetel uiteindelijk naar de Grote of Sint-Bavokerk in Haarlem. De verlenging en verhoging van het schip, de stenen gewelven, luchtbogen en balustraden worden nietmeervoltooid: het blijft slechts bij de nog steeds zichtbare aanzetten. In de eerste helft van de 16e eeuw is de kerk met veel pracht en praal ingericht. In de kerk bevinden zich 24 altaren, met een prominente plaats aan de noord-oostvieringpijlervoor het aan haar schutspatroon Sint Pancratius gewijde altaar.