Genealogie families Derksen en Gribnau

Notities bij Dirk III (Hierosolymita) van Holland (Graaf Van Holland 993-1039 En West-Friesland.)

Afstammeling van Karel de Grote Zijn vader Aarnout sneuvelde in 993. Dirk III was nog te jong om het bestuur op zich te nemen, waarop zijn moeder Lutgardis van Luxemburg deze taken waarnam. In 1005 was Dirk oud genoeg om zelfstandig het graafschap te besturen, maar maakte hij nog steeds dankbaar gebruik van de goede connecties van zijn moeder: zij riep de hulp van haar zwager, de Duitse keizer Hendrik IIin, om een Friese opstandteonderdrukken. De keizer vertrok vanuit Utrecht per schip met een leger naar Frieslanden bracht de aanvallen tot staan. Het gebied waar Dirk was neergestreken werd door de bisschoppen van Utrecht, Trier en Keulen betwist. Dit weerhield hem er niet van de grond te verpachten aan de Friezen die het in cultuur brachten. Bovendien bouwde hij een burcht in Vlaardingen, waarschijnlijk op de plek waar zich nu de Grote Kerk bevindt bevindt, waar het riviertje de Flarding (tegenwoordig de Vlaardingse haven) uitmondde in de Merwede (tegenwoordig de Nieuwe Waterweg). Vanuit die burcht dwong hij de kooplieden diein hun schepen langs kwamen varen, onderweg van Tiel naar Engeland en vice versa, om tol te betalen. Deze kooplieden, en ook bisschop Adelbold van Utrecht riepen daarom de hulp van de Duitse keizer in. De keizer gaf in 1018 zijn neef Dirk de opdracht om zijn vesting te ontruimen. In plaats van zijn leenheer te gehoorzamen, trok Dirk III zich op zijn burcht terug, en de keizer kon nu niet anders dan een leger op hem af sturen. Dit leger onder leiding van hertog Godfried I van Lotharingen bestond uit een vloot met troepen uit Utrecht, Keulen en Luik. Op 29 juli kwam het tot de Slag bij Vlaardingen. Het laatste stuk naar de burcht moest via land worden afgelegd, wat lastig ging omdat het gebied vol met sloten en dijken lag. Het duurde niet lang voor het leger van Godfried vast liep en gedwongen was terug naar de schepen te gaan en een andere route te zoeken. Op de terugweg liep het leger echter in hinderlaag van de troepen van Dirk. Godfried maakte met zijnlegereen tactische terugtrekkende beweging, waarop iemand uit het Friese kamp riep dat de voorste gelederen verslagen warenen de hertog op de vlucht sloeg. Hierop raakte de troepen van Godfried zo in paniek dat velen in volle wapenuitrustingderivier in sprongen, in een poging de schepen te bereiken. Andere kwamen vast te zitten in het moeras. Dirk maakte direct gebruik van de paniek en het machtige leger van de hertog werd volledig in de pan gehakt. Godfried werd hierbij gevangen genomen, en Dirk wist hem er van te overtuigen van zijn recht om tol te heffen in het gebied. De hertog werd weer vrijgelaten nadat hij beloofd had een goed woordje voor Dirk te doen bij de keizer. In de 12e-eeuwse Annalen van Egmond staat Dirk III vermeld met de bijnaam Hierosolymita, de Jeruzalemganger. Dat duidt erop dat hij een pelgrimstocht naar het Heilige Land heeft gemaakt. Volgens de 14e-eeuwse geschiedschrijver Johannes de Beke heeft Dirkzijn tocht rond het jaar 1030 ondernomen. Tijdens zijn graafschap wist Dirk zijn gebied uit te breiden richting het oosten. Deze uitbreiding ging ten koste van het bisdom Utrecht. De uitbreiding bestond onder meer uit het gebied ten zuidoosten van Alphen, tussen Zwammerdam en Bodegraven. Nadat de keizer in 1024 kinderloos overleed, steunde Dirk Koenraad II indiens strijd om de opvolging. Na het overlijden van Dirk III, ging zijn vrouw terug naar Saksen, waar zij op 31 maart 1044 overleed. Dirk III is begraven in de abdij van Egmond.